Lajmi Shqip

Nga : Agim SHEHU

Si çdo atdhetar i shquar, Mit’hat Frashëri i ndiqte me vëmëndje tragjeditë e pandërprera mbi Shqipërinë. Ato ai i lidhte jo vetëm me armiqësinë e fqinjëve, por dhe me ndihmën, si në një pazar ku tregëtoheshin popujt, që u jepte atyre diplomacia europiane. Përshkrimet e ngjarjeve të tilla tingëllojnë dhe si elegji të cilat, më shumë se lotët thërrisnin përkushtimin për të mbrojtur veten.

Shkruan : Shpetim AXHAMI

Ahmet Zogu e ka shkruar vetë historine e Tij, duke berë që koha e qeverisjes kur Ai drejtoj shtetin, të mbetet koha më lavdishme e historisë tonë kombêtare, ne na takon të shkruajmë drejt historinë dhe të kontribojmë qê filozofia e Mbretêrise Zogiste te behet realitet. NMT Mbreti ZOG I Mbret i shqiptareve.

Shkruan : Sulejman GJANA

Para disa javësh, autori dhe studiuesi francez Sébastien Vilmot më dërgoi, nëpërmjet mikut tonë të përbashkët z. Skënder Zogu, një kopje të librit të tij: “Albanie, la solitude d’un destin”. Vetëkuptohet se e lexova këtë libër me shumë vëmendje dhe interes.

Nga : Fritz RADOVANI

Don Ndre LUFI asht le në qytetin Shkoder në vitin 1888. Mësimet e para Ai i mori në Kolegjin Saverian, dhe të naltat i vazhdoi në Insbruck Austri, u Shugurue Meshtar me 30 Korrik 1919, plot 100vjet perpara në Kishen e Zojës brij Kalasë dhe shkoi me sherbyenë Mirditë. Ma vonë ka sherbye në Lezhë, gjithmonë tue spikatëtek Don Ndreu cilsitë fetare dhe Atdhetare të një kleriku të perkushtuem dhe korrekt. Kudo ku ka sherbye ka ndertue Kishadhe qela të reja, per të cilat asnjëherë nuk ka kursye paisjet.

Nga : Visar  ZHITI

Poeti martir, Havzi Nelaj, erdhi sërisht në qytetin e Lindjes, tani në bronz, besnik i vetes dhe i të gjithëve ne. Me një rezëllim të mynxyrshëm si të fitimtarëve moralë, që kanë gjithçka, edhe jetën. Bustin e tij e realizoj skulptori Hilmi Hoxha, mik im kur isha mësues në Kukës, në një fshat të largët. Afër piedestalit me bustin e Havziut tonë më arrestuan dhe mua dhe më dënuan 10 vjet burg për poezitë e mia. Dhe do ta njihja Havziun në burgun e Spaçit, teksa shtynim vagona në ferr. Më nëpërmendet heshtja e tij e mënçur dhe ajo pak buzëqeshje, që kishte një si dritë të përtejme në terret e nëndheshme. lexo me teper »

Shkruan : Meti  FIDANI

Ate fundvere te vitit 1975,kufiri ishte shkelur..Qe nga Arrëza,ne Nikolice e deri ne Qafen e Kazanit e Kozel,patrullonin ushtare,forca vullnetare te mbrojtjes,oficere etj…Dikush kishte kaluar kufirin.Me ne fund i doli tymi..Ishte arratisur,Etem Zhuli,i treti nga djemte e Sabriut,.. lexo me teper »

Nga : Shpend SOLLAKU

Ka libra që nuk i lexon dot më tutje se kapitulli i parë, ka të tjerë që i le përgjysëm, dhe nuk të vjen ndërmend as pas një dite ç?ke lexuar në faqet e tij. Ka të tjerë që u kthehesh vazhdimisht, pasi të duket se gjithmonë ke humbur diçka gjatë leximit, pasi të duket vetja një polumbar i paaftë për të arrirrë deri në thellësinë e funddetit që ato botime prezantojnë. Në kategorinë e këtyre librave që duhet t?u kthehesh pa dyshim bën pjesë edhe ky botim: «Musine Kokalari – letërkëmbime, shënime, kujtime». lexo me teper »

Nga : Astrit  LULUSHI

Libri “Mos dënimi i krimit është krim i ri”, nga prof. Thanas L Gjika përmban artikuj, ese, biseda e kujtime që vijnë nga dy kohë e dy botë të ndryshme. Autori i njeh mirë. Libri i tij ngjan me një kove me uje që i hidhet nga ballkoni njerezve poshtë të cilët përgojojnë. Ata duhet të heshtin ose të largohen nga vendi ku janë mbledhur, apo të dënohen, thotë Gjika. Dhe e ka fjalën për ata të cilët e shtyjnë sot Shqipërinë nëpër rrugë të baltosura drejt moçaleve. Përgjegjësitë, drejtësia, morali ku janë? A mjafton vetëm fjala e lirë?, pyet Gjika . lexo me teper »

Nga : Reshat  KRIPA

Nata e 14 janarit të vitit 1948. Një natë e zezë. Qielli qante papushim. Retë nxinin mbi Gjirokastër. Gjëmimet ushtonin me forcë. Dukej sikur Zoti me këtë donte të ndalonte gjëmën që po ndodhte. Por djalli në ato kohëra ishte më i fortë. Ai e kishte futur në kthetrat e tij Shqipërinë e gjorë. Ajo nuk kishte më zë. Kishte vetëm urdhëra monstruozë, të dhënë nga njerëz monstruozë. Në të gjithë vendin hidheshin vallet e vdekjes. lexo me teper »

Shkruan : Eugen   SHEHU

Në fillim të viteve 30-të të shekullit të kaluar,pati shqiptarë që besuan se vuajtjeve të banorëve të Çamërisë, mund t’u vinte fundi.Kjo për dy arsye. E para, se shteti amë sa vinte e fuqizohej.Zëri i Shqipërisë pati nisur të ndjehej fort,falë politikës së jashtme të zgjuar, të Mbretit të Shqiptarëve, Ahmet Zogut.Politika në fjalë,nuk nguronte të shprehej post ë tjerave, edhe për dhunën sllave apo greke,duke marrë në mbrojtje bashkëkombasit e vetë, të cilët jetonin pa drejtësisht nën qeveritë sllavo-helene. lexo me teper »